Toprağın üstündekiler ve altındakiler
Kayıt : 15 Mayıs 2014
Yazan : Ali Ekber Yıldırım
Manisa Somada özel bir şirkete ait kömür madeninde yaşanan katliam, ülke gerçeklerini bir kez daha yüzümüze vurdu.Göstermelik iş güvenliği uygulamalarının, çocuk işçi çalıştırmanın, eğitimsizliğin, bilgisizliğin ve de işsizliğin üzerinden para kazanma hırsının canlarımızı alıp götürdüğüne bir kez daha tanık olduk.
Kahrolduk.Bu ülkede yerin altındaki madenlere verilen değerin yüzde 1′i yerin üstündeki tarıma verilse bu kadar can kaybı olur muydu? Somada bir madencinin sosyal medyaya da yansıyan sözleri gerçeği bütün çıplaklığıyla ortaya koyuyor.
Madenci diyor ki: hayvancılık bitti, tütün bitti, buğday bitti, su yok, toprak verimsiz. Madenden başka şansımız yok ki burada.
Soma ve köylerinde yaşayanlara madenden başka seçenek bırakmayan anlayış, tarımda uyguladıkları politikalarla üretmeyi değil ithalatı kendilerine politika olarak seçtiler. Orada yaşayan köylülere, tarım sizin işiniz değil diyerek üretimden kopardılar ve madene mahkum ettiler.
Onların yer altından çıkardıkları kömürü bedava dağıtarak, kenttekileri de kendilerine mahkum ettiler. Üreten değil, nafakaya razı olan bir toplum yarattılar.
Son olarak muhalefetin de desteği ile kabul edilen Toprak Koruma ve Arazi Kullanım Yasası bu süreci daha da hızlandıracak. Köyde yaşayanları topraklarından koparıp madene, yeraltına mahkum edecek. Tam da Birleşmiş Milletlerin Aile Çiftçiliği ilan ettiği yılda. Türkiyede aile çiftçiliği yok ediliyor. Ailenin reisini, okulda olması gereken 15 yaşındaki çocuğu madende çalışmaya zorluyor.
Madende çalışması yasak olan, o saatte okulda olması gereken 15 yaşındaki çocuğun tarımdan bir şey olmaz anlayışı ile o madene sürüklendiğini unutursak yarın daha büyük katliamlara yol açılır.
Somadaki katliamdan ders alınmazsa dünyanın en önemli oksijen deposu olarak bilinen, endemik bitki çeşitleri, zeytinlikleri ve ormanlık alanları ile dünyanın eşsiz doğa parçası Kazdağlarında altın aranması, altın madenciliğine izin verilmesi bütün bu eşsiz değerlerin kaybolmasına neden oluyor.
Kazdağlarında insanlar altın ile zeytin arasında bir tercihe zorlanıyor. Dayatılan altın mı zeytin mi seçeneği değil, yaşam ile ölüm tercihidir. Bu tercihi de değerli olandan, insanlık için yararlı olandan, binlerce yıl yaşayan ve bundan sonra da yaşayacak olan zeytinden yana yapmak en doğrusu.
Yeraltı madenleri sahip oldukları rezervle ve sahiplerinin kazanacağı para ile sınırlıdır. Oysa yerüstündeki bitki, hayvan, ağaçlar, doğa, tarım, su ve diğerleri binlerce yıldır var olan ve gelecek kuşakların da yaşaması için korunması gereken kaynaklardır. Bu kaynaklar bir kaç şirketin çıkarına feda edilebilir mi?
Somada yeraltında katledilen canlarımıza tanrıdan rahmet, yakınlarına başsağlığı ve sabır diliyorum. Dünyanın hiç bir yerinde böyle acılar bir daha yaşanmasın. Bunun için dünyamıza, yaşama hep birlikte sahip çıkmak ve yeraltındaki madenden önce yerüstündeki yaşama değer vermemiz gerekiyor.
Kayıt : 15 Mayıs 2014
Yazan : Ali Ekber Yıldırım
Manisa Somada özel bir şirkete ait kömür madeninde yaşanan katliam, ülke gerçeklerini bir kez daha yüzümüze vurdu.Göstermelik iş güvenliği uygulamalarının, çocuk işçi çalıştırmanın, eğitimsizliğin, bilgisizliğin ve de işsizliğin üzerinden para kazanma hırsının canlarımızı alıp götürdüğüne bir kez daha tanık olduk.
Kahrolduk.Bu ülkede yerin altındaki madenlere verilen değerin yüzde 1′i yerin üstündeki tarıma verilse bu kadar can kaybı olur muydu? Somada bir madencinin sosyal medyaya da yansıyan sözleri gerçeği bütün çıplaklığıyla ortaya koyuyor.
Madenci diyor ki: hayvancılık bitti, tütün bitti, buğday bitti, su yok, toprak verimsiz. Madenden başka şansımız yok ki burada.
Soma ve köylerinde yaşayanlara madenden başka seçenek bırakmayan anlayış, tarımda uyguladıkları politikalarla üretmeyi değil ithalatı kendilerine politika olarak seçtiler. Orada yaşayan köylülere, tarım sizin işiniz değil diyerek üretimden kopardılar ve madene mahkum ettiler.
Onların yer altından çıkardıkları kömürü bedava dağıtarak, kenttekileri de kendilerine mahkum ettiler. Üreten değil, nafakaya razı olan bir toplum yarattılar.
Son olarak muhalefetin de desteği ile kabul edilen Toprak Koruma ve Arazi Kullanım Yasası bu süreci daha da hızlandıracak. Köyde yaşayanları topraklarından koparıp madene, yeraltına mahkum edecek. Tam da Birleşmiş Milletlerin Aile Çiftçiliği ilan ettiği yılda. Türkiyede aile çiftçiliği yok ediliyor. Ailenin reisini, okulda olması gereken 15 yaşındaki çocuğu madende çalışmaya zorluyor.
Madende çalışması yasak olan, o saatte okulda olması gereken 15 yaşındaki çocuğun tarımdan bir şey olmaz anlayışı ile o madene sürüklendiğini unutursak yarın daha büyük katliamlara yol açılır.
Somadaki katliamdan ders alınmazsa dünyanın en önemli oksijen deposu olarak bilinen, endemik bitki çeşitleri, zeytinlikleri ve ormanlık alanları ile dünyanın eşsiz doğa parçası Kazdağlarında altın aranması, altın madenciliğine izin verilmesi bütün bu eşsiz değerlerin kaybolmasına neden oluyor.
Kazdağlarında insanlar altın ile zeytin arasında bir tercihe zorlanıyor. Dayatılan altın mı zeytin mi seçeneği değil, yaşam ile ölüm tercihidir. Bu tercihi de değerli olandan, insanlık için yararlı olandan, binlerce yıl yaşayan ve bundan sonra da yaşayacak olan zeytinden yana yapmak en doğrusu.
Yeraltı madenleri sahip oldukları rezervle ve sahiplerinin kazanacağı para ile sınırlıdır. Oysa yerüstündeki bitki, hayvan, ağaçlar, doğa, tarım, su ve diğerleri binlerce yıldır var olan ve gelecek kuşakların da yaşaması için korunması gereken kaynaklardır. Bu kaynaklar bir kaç şirketin çıkarına feda edilebilir mi?
Somada yeraltında katledilen canlarımıza tanrıdan rahmet, yakınlarına başsağlığı ve sabır diliyorum. Dünyanın hiç bir yerinde böyle acılar bir daha yaşanmasın. Bunun için dünyamıza, yaşama hep birlikte sahip çıkmak ve yeraltındaki madenden önce yerüstündeki yaşama değer vermemiz gerekiyor.
