Ynt: Topraktaki kısıtlama kalkıyor
7 Ağustos 1949 günü Tel Aviv-Kudüs yolundan bir cenaze arabası ağır ağır geçmektedir. Viyana ' dan bir ' kahraman ' ın kemikleri getirilmiştir.
Bir piyes yazarı ve gazeteci olmasına rağmen kendisini Siyonizm ' e adamış, bir hayal kurmuştu. Ama körü körüne hareket etmemiş, çok katlı ve çok boyutlu stratejiler izlemişti. Bu uğurda kralları, bakanları, aydınları, din adamlarını, kısaca aklınıza kim gelirse onları kullanmaktan çekinmemişti. İnancı şuydu: Bir fikir iyi ve haklı ise muhakkak galip gelir.
1897 ' de ilk Siyonist Kongresi ' ni İsviçre ' nin Basel şehrinde topladı. Günlüklerine şu kâhince notu düşecekti: 'Ben Yahudi Devleti ' ni Basel ' de kurdum. Eğer bunu bugün yüksek sesle söylersem, cümle âlem bana gülecektir. [Fakat] belki beş yıl içinde ama kesinlikle elli yıl içinde onu herkes tanıyacaktır.'
Dünyada bunun kadar kesin tutturulmuş bir kehanet az bulunur.
İşte ölümünün üzerinden tam 45 yıl, 1 ay geçtikten sonra Viyana ' dan getirilen kemikler, Budapeşte doğumlu bir Yahudi ' ye aitti. Kudüs ' te kendi adıyla anılan tepedeki siyah anıt-mezarının üzerinde İbranice yalnızca 'Herzl' yazıyordu. Yani Dr. Theodor Herzl.
İşte bu Theodor Herzl, Avrupa ' da zulüm görmekte olan Yahudi halkı için Filistin ' den bir toprak parçası koparmak amacıyla eşiğini aşındırmıştı Yıldız Sarayı ' nın.
19 Temmuz 1896 ' da kendisi görüşememişti ama danışman Kont Nevlinski aracılığıyla teklifini iletmeyi başarmıştı Sultan ' a. Avrupalı zengin Yahudiler 20 milyon sterlin olarak tahmin ettikleri Osmanlı ' nın dış borcunu ödeyecekler, buna karşılık Filistin topraklarından kendilerine bir yurtluk yer verilecekti.
Ne var ki, şen giden Nevlinski saraydan yaslı dönmüş, her şeyin bittiğini, padişahın tekliflerini bir daha işitmek istemediğini söylemişti. Abdülhamid şöyle demişti:
'Bir karış bile toprak satamam. Çünkü o bana değil, halkıma aittir. (...) Yahudiler milyonlarını saklasınlar. İmparatorluğum parçalanınca belki de Filistin ' i tek kuruş ödemeden elde edeceklerdir. Fakat ancak kadavramız parçalara ayrılabilir. Vücudumuzun canlı canlı kesilip biçilmesine razı olamam.'
nerden nereye...
7 Ağustos 1949 günü Tel Aviv-Kudüs yolundan bir cenaze arabası ağır ağır geçmektedir. Viyana ' dan bir ' kahraman ' ın kemikleri getirilmiştir.
Bir piyes yazarı ve gazeteci olmasına rağmen kendisini Siyonizm ' e adamış, bir hayal kurmuştu. Ama körü körüne hareket etmemiş, çok katlı ve çok boyutlu stratejiler izlemişti. Bu uğurda kralları, bakanları, aydınları, din adamlarını, kısaca aklınıza kim gelirse onları kullanmaktan çekinmemişti. İnancı şuydu: Bir fikir iyi ve haklı ise muhakkak galip gelir.
1897 ' de ilk Siyonist Kongresi ' ni İsviçre ' nin Basel şehrinde topladı. Günlüklerine şu kâhince notu düşecekti: 'Ben Yahudi Devleti ' ni Basel ' de kurdum. Eğer bunu bugün yüksek sesle söylersem, cümle âlem bana gülecektir. [Fakat] belki beş yıl içinde ama kesinlikle elli yıl içinde onu herkes tanıyacaktır.'
Dünyada bunun kadar kesin tutturulmuş bir kehanet az bulunur.
İşte ölümünün üzerinden tam 45 yıl, 1 ay geçtikten sonra Viyana ' dan getirilen kemikler, Budapeşte doğumlu bir Yahudi ' ye aitti. Kudüs ' te kendi adıyla anılan tepedeki siyah anıt-mezarının üzerinde İbranice yalnızca 'Herzl' yazıyordu. Yani Dr. Theodor Herzl.
İşte bu Theodor Herzl, Avrupa ' da zulüm görmekte olan Yahudi halkı için Filistin ' den bir toprak parçası koparmak amacıyla eşiğini aşındırmıştı Yıldız Sarayı ' nın.
19 Temmuz 1896 ' da kendisi görüşememişti ama danışman Kont Nevlinski aracılığıyla teklifini iletmeyi başarmıştı Sultan ' a. Avrupalı zengin Yahudiler 20 milyon sterlin olarak tahmin ettikleri Osmanlı ' nın dış borcunu ödeyecekler, buna karşılık Filistin topraklarından kendilerine bir yurtluk yer verilecekti.
Ne var ki, şen giden Nevlinski saraydan yaslı dönmüş, her şeyin bittiğini, padişahın tekliflerini bir daha işitmek istemediğini söylemişti. Abdülhamid şöyle demişti:
'Bir karış bile toprak satamam. Çünkü o bana değil, halkıma aittir. (...) Yahudiler milyonlarını saklasınlar. İmparatorluğum parçalanınca belki de Filistin ' i tek kuruş ödemeden elde edeceklerdir. Fakat ancak kadavramız parçalara ayrılabilir. Vücudumuzun canlı canlı kesilip biçilmesine razı olamam.'
nerden nereye...
